Իսկ Ստոկհոլմի առևտրային պալատի արբիտրաժային ինստիտուտը հենց այդ մուտիտի առիթով է որոշում կայացրել:
Դատարանի վճիռը վերջնական չէ, այլ անհապաղ ապահովման միջոց, որն ընդունվել է, որովհետև եթե կառավարությունը հասնի ՀԷՑ-ի խլմանը, սեփականատերը հետագայում նույնիսկ հաղթելու դեպքում չի կարող լիարժեք վերականգնել սեփականության իրավունքը։
Ի՞նչ է ասում Արցախը հանձնած կառավարությունն իր մուտիտ-հայտարարությունով:
Ասում է՝ «սա էներգետիկ անվտանգության, կարգի ու պետական ռիսկերի հարց է», իբր կապ չունի ՀԷՑ խլելու հետ։
Բայց իրականում սա նույն մուտիլովկան է, ինչի համար էլ հենց արբիտրաժը կիրառել է անհապաղ արգելանք։ Որովհետև բոլորը տեսնում են՝
սա նույն բռնագրավման գործընթացն է՝ ուրիշ անվան տակ։
ՔՊ-ական կառավարությունը ժամանակավոր կառավարիչ է նշանակում, իբր կարգ պահելու համար։
Այդ «կարգը» պահողը հենց ՔՊ-ական Ռոմանոս Պետրոսյանն է, որն արդեն իսկ ապօրինի ազատել է
ՀԷՑ-ի գլխավոր մասնագետ Դավիթ Ղազինյանին։
Ա՛յ, սա է վերահսկողություն սահմանելը։
Եվ սա է այն, ինչից պետք է ձեռնպահ մնալ, ըստ միջազգային դատարանի։
Արբիտրաժը հստակ ասում է՝
ՀԷՑ-ի վրա վերահսկողության ցանկացած փորձ խախտում է Հայաստանի և Կիպրոսի միջև ներդրումների պաշտպանության համաձայնագիրը։
Քանի որ ՀԷՑ-ը պատկանում է Կիպրոսում գրանցված ընկերության, Սամվել Կարապետյանը պաշտպանված է որպես օտարերկրյա ներդրող։
Հայաստանն այդ համաձայնագրին կողմ է։
Հայաստանը նաև Ստոկհոլմի արբիտրաժային ինստիտուտի մասնակիցն է։
Հայաստանը ստորագրել է, որ կընդունի այդ ատյանի որոշումները։
Ի՞նչ է անում ՔՊ-ն։ Ակնարկում է, որ չի ենթարկվելու։
Սա նշանակում է՝
*ՀՀ-ն խախտում է իր միջազգային պայմանագրերով ստանձնած պարտավորությունները,
*խախտում է ներդրողների սեփականության իրավունքը,
*դառնում է ոչ վստահելի երկիր՝ ներդրումների համար։
Իսկ եթե շարունակեն չհնազանդվել արբիտրաժի որոշմանը, Հայաստանը կարող է հայտնվել միջազգային փոխհատուցման գործով պարտված պետության կարգավիճակում։
Այսինքն՝ Արցախի հանձնման ու ներպետական սահմանադրական խախտումներից հետո ՔՊ-ն արդեն անցնում է միջազգային ահաբեկչության տրամաբանության մեջ՝ ուղղված սեփականության իրավունքի դեմ։
ՔՊ-ն դառնում է ռեժիմ, որը վտանգավոր է ոչ միայն ՀՀ քաղաքացիների, այլև միջազգային ներդրողների համար։
Իսկ այդ ռեժիմը պետք է վնասազերծել։
Հովհաննես ԻՇԽԱՆՅԱՆ